Lawina (Avalanche)

W lawinę wszedłem, która wnet
przykryła duszę mą
Czy wiesz, że garbus znany ci
pod złotym wzgórzem śpi?
Ty, która chcesz pokonać ból
musisz służyć, dobrze służyć mi

Czasem się otrzesz o mój bok
po złoto schodząc tu
i karmisz karła, chociaż on
nie skarży się na głód
Na cóż mu towarzystwo twe
on w samym środku, w środku świata jest?

Na ten piedestał to nie ty
dźwignęłaś przecież mnie
Nie zmusisz mnie, bym ukląkł
nagością budząc śmiech
Ja jestem piedestałem sam
na którym wznosi, wznosi się mój garb

Ty, która chcesz pokonać ból
Jak masz dostąpić moich łask
te okruszyny dając mi
zamiast swą miłość dać?
Nikt nie uwierzy tu w twój ból
jest tylko cieniem, cieniem moich ran

Dzisiaj za tobą tęsknię choć
nie wierzę przecież w nic
Dzisiaj o ciebie proszę choć
niczego nie brak mi
Ty mówisz, że odeszłaś już
lecz jeszcze czuję, czuję oddech twój

Łachmanów nie noś, dobrze wiem
nie jesteś biedna tak
i mniej gwałtownie kochaj mnie
gdy ci odwagi brak
Na miłość twoja kolej dziś
Twe ciało już na sobie mam


Tekst oryginalny

Leonard Cohen
Avalanche

Well I stepped into an avalanche,
it covered up my soul;
when I am not this hunchback that you see,
I sleep beneath the golden hill.
You who wish to conquer pain,
you must learn, learn to serve me well.

You strike my side by accident
as you go down for your gold.
The cripple here that you clothe and feed
is neither starved nor cold;
he does not ask for your company,
not at the centre, the centre of the world.

When I am on a pedestal,
you did not raise me there.
Your laws do not compel me
to kneel grotesque and bare.
I myself am the pedestal
for this ugly hump at which you stare.

You who wish to conquer pain,
you must learn what makes me kind;
the crumbs of love that you offer me,
they're the crumbs I've left behind.
Your pain is no credential here,
it's just the shadow, shadow of my wound.

I have begun to long for you,
I who have no greed;
I have begun to ask for you,
I who have no need.
You say you've gone away from me,
but I can feel you when you breathe.

Do not dress in those rags for me,
I know you are not poor;
you don't love me quite so fiercely now
when you know that you are not sure,
it is your turn, beloved,
it is your flesh that I wear.